W sieci roi się od ofert zakupu - często razem z kodem promocyjnym - dzieł wielkich twórców. Najczęściej w formie wydruków ich obrazów w formie plakatów różnej wielkości. Pablo Picasso, Henri Matisse, akwarelowe abstrakcje, skandynawski minimalizm, fotografie znanych i lubianych (wykonane przez znanych i lubianych świata fotografii) i tak dalej... Nie trudno odnaleźć w sieci (czy na blogach także) tego rodzaju inspiracje.
I o ile lubię świat sztuki, tak dom chętniej dekoruję dziełami... własnych dzieci, na przykład. Abstrakcyjne obrazy, impresjonistyczne plamy pędzla czynione przez eksperymentujące dziecięce rączki mogą inspirować równie skutecznie, jak malarstwo Wielkich Twórców.
Dom to przestrzeń, którą lubię naznaczać osobistym piętnem. Której nadaję indywidualizm.
Zdjęcia ze zwariowanymi minami, szydełkowa sowa oprawiona w ramkę, stara fotografia upolowana w antykwariacie i ozdobiona naklejkami-oczami, wystawione w ramkach ilustracje z książek, rysunki dzieci... Te wszystkie płaskie powierzchnie rezonujące z sercem, poruszające ducha... Wyjątkowe, bo jedyne w swoim rodzaju. Wyjątkowe, bo nasze - dla nas ważne.
Uspokoję Was. Tak nie jest.
Bowiem obok wielu animacji, którym można coś zarzucić (taki spis też zrobię, bo jako mama i kulturoznawczyni mam pewne przemyślenia), można znaleźć też takie, które przywracają wiarę w scenopisarstwo bajek dla dzieci. Są to często bajki edukacyjne, które przy okazji atrakcyjnej dla dzieci fabuły przekazują wiedzę o świecie albo uczą relacji międzyludzkich.
